நான் ராணி 40 வயசு புருஷன் குமார் 48 வயசு லாரி டிரைவர் மகன் வெற்றி 21 பக்கத்தில் உள்ள கம்பனிக்கு வேலைக்கு போறான். நாங்க சிவகங்கை மாவட்டதில் உள்ள நகரத்தில்

அனைத்து பள்ளிகளுக்கும் கோடை விடுமுறை விட்டதால் பேருந்துகளில் கூட்டம் அதிகம். எங்கள் ஊர் ஒரு சிறிய கிராமம் அதனால் அதிக பேருந்துகள் கிடையாது. எங்கள் ஊருக்கு செல்லும் கடைசி பேருந்து இரவு

இது ஒரு உண்மை கதை என்பதால் இதை அவளோ அல்லது அவள் தொடர்பான யாரோ படிக்க நேரிடும் என்தற்காக அவளுடைய உண்மை பெயரை மாற்றி கீதா என கூறியுள்ளேன். ஏனெனில் எந்தவொரு

“என்னங்க நேத்தோடு முடிஞ்சிடுச்சி, இருந்தும் நான் இன்னிக்கி ராத்திரி நம்ம வீட்டு பின்னாடில இருக்குற தோட்டத்து வீட்ல தங்குவேன். நீங்க வாங்க…” என்றாள் என் பத்தினி மனைவி. ஆஹா என்னுள் ஒரு

“என்னங்க ரொம்ப மழை பெய்யும் போல, மழை ஆரம்பிக்குறதுக்கு முன்னாடி கொஞ்சம் இவளை வீட்ல விட்டு வாங்க..” என்றாள். நான் சரி என்று சொல்ல, அவள் தோழி பிரியங்கா என்னோடு புறப்பட்டாள்.

ராமகிருஷ்ண ஐயர்னா எங்க ஊருக்கு மட்டுமில்லே பக்கத்துல இருக்கற ஏழெட்டு ஊர்களிலும் அவர் பிரசித்தம். கோயில் காரியங்கள் , கல்யாண வைபவங்கள் , ஜோசியம் ஜாதகம் னு பல விதத்திலும் பாண்டித்யம்

ஜெயா என் மாமியார் கணவன் இல்லை ஒரே பென் ஜெயந்தி வசதிக்கு குறை ஒன்றும் இல்லை அழகில் ஜெயந்தி அருகில் கூட தமன்னா வர வாய்ப்பு இல்லை ஜெயந்தி தனியார் நிறுவனத்தில்